dag 13 t/m 17

Dag 13.



Ik besluit om in het hotel het hotel te blijven om de accu een beetje op te laden en om de weblog te updaten. We worden namelijk om 12.00 opgehaald door een bus om ons naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen lunchen we en het vliegtuig vertrekt om 14.30 voor een korte vlucht van 45 minuten naar Hanoi in Vietnam. Met gemengde gevoelens nemen we afscheid van Laos. Gedurende de vlucht zie ik vanaf de start tot de landing alleen maar bergen en bgrijp ik waarom we niet me de auto zijn gegaan.



Na de landing worden we door een bus opgehaald welke ons naar het hotel brengt. Hanoi heeft met 6 miljoen inwoners alleen al meer bewoners dan geheel Laos. Je zou veel wolkenkrabbers verwachte maar dit is niet het geval. De huizen zijn smal en hoog want men moet net als in Amsterdam vroeger betalen naar de breedte van het huis. Als we door Hanoi rijden lijkt het alsof iedereen een scooter of een brommer

heeft want het krioelt ervan. We worden bij het hotel afgezet en maken ons gereed voor het diner. We lopen door de stad waar een gezellige drukte heerst. Overal staan op de stoep kleine stoeltjes waar men zit te eten of te drinken. Om de straat over te steken moet je geen angst hebbenwant om te wachten totdat er geen verkeer is heeft geen zin want het is een continue strroom van brommers. Onze gids Aron geeft aan dat we gewoon langzaam moeten beginnen te lopen en men zal ons wel ontwijken. We moeten niet rennen want dan krijg je ongelukken. We doen het en verttouwen erop dat men ons zal ontwijken en inderaad zoals Abraham de rode zee deed splitsen zo ontwijken de brommers ons.



Na het diner lopen we nog door de gezellige straten en stoppen bij een cafe dat live muziek heeft. Hier blijven we nog anderhalf uur voordat we naar het hotel gaan om ons op te maken voor de nacht. Eerst maak ik nog een dagrugzak want we gaan de volgende dag naar de Halong Bay waar we zullen overnachten op een schip en de grote tassen meezeulen heeft weinig zin. Des temeer omdat we hier in het hotel zullen terugkomen.



Dag 14.





In de ochtend vroeg vertrokken met een minibus voor een 4 uur durende reis naar de Halong Bay. Daar aangekomen is het een drukte van belang en de ene na de andere schoener vertrekt uit de haven. Een paar jaar geleden hadden de schoeners nog een authentieke donkere kleur. Een hoge ambtenaar was echter in Europa geweest en had in de Middelandse zee allemaal witte schepen gezien wat hij bijzonder mooi vond en dus werd er verordend dat alle schoeners in de Halong Bay eveneens wit geschilderd moesten worden. Dit past echter niet bij dit soort schepen en is bijzonder spijtig. Wij hebben het schip met zijn bemanning voor ons alleen. Het is twee verdiepingen hoog met bovenaan ook nog een zonnedak met ligstoelen. Ook hebben we ieder een eigen kajuit welke nog aangenaam groot is en een dubbelpersoonsbed en een aparte badkamer heeft met wc en douche.



We verlaten de haven met een Armada aan schepen en de eerste karstrotsen zijn in de verte al zichtbaar.. De Vietnamezen beweren dat er een draak in de Halong Bay is geland in de baai omdat deze zo mooi was en de uitstekende rotsen zijn delen van zijn lichaam. Als we de eerste rotsen naderen zoeken de schepen ieder hun eigen route zodat het gelukkig niet meer zo druk is. We zien nu een reeks van rotsen die uitsteken uit het water en ons schip laveert er tussendoor. Het ziet er adembenemend uit en ieder geniet met volle teugen. Vorig jaar is er een verkiezing geweest en in navolging van de 7 nieuwe wereldwonderen zijn er ook 7 natuurwereldwonderen gekozen en de Halong Bay behoort, terecht, tot een van die 7. De ene na de ander e karstrotsen glijdt voorbij en de rotsen zien er doordat de zon er iedere keer van een andere kant op schijnt iedere keer weer anders uit. Onderweg zien we vissers en drijvende dorpen. Ik maak volop foto's van dit bijzonder spektakel en op het einde van de dag heb ik er zeker meer dan 500 gemaakt. De rotsen blijven maar voorbij glijden en hebben allerlei vormen waardoor enkelen ook bijnamen hebben gekregen. Vanaf het bovendeks hebben we een goed uitzicht en het zonnetje schijnt lekker en dat in combinatie met de zeewind enhet visuele spektakel Ishtar echt genieten.



Rond een uur of drie komen we aan bij een rots waar al veel schepen liggen afgemeerd. Hier is een bijzonder groot grottenstelsel en we gaan hier van boord om dit te bekijken. We zijn niet bepaald de enigen en het is file.lopen een grote trap omhoog. Bovenaan hebben we een schitterend uitzicht en uiteraard worden er weer veel foto's gemaakt. We gaan de grot binnen en zien uiteraard weer de bekende stalagmieten en stalagmieten. Het zijn wel bijzonder mooie grotten en goed verlicht. De laatste grot is gigantisch groot en we lopen hierdoor naar de uitgang. Dee is nog hoger dan de vorige trap en het uitzicht is nog beter, dus weer meer foto's. Ik zit dan op dat moment rond de 3.500 foto's bij elkaar. Ik heb geprobeerd met een connection kit te uploaden naar de iPad maar dat is alleen in het begin een keer gelukt en daarom zijn er op de weblog geen nieuwe foto's. Als we terugkomen op de boot begint de zon al langzaam te zakken hetgeen uiteraard leidt tot een spectaculaire zonsondergang met op de achtergrond de karstrotsen die nu met een gelig licht ijn omgeven hetgeen er bijzonder mooi uitziet en de camera maakt overuren. We varen naar een groep van karstrotsen en meren daar aan voor de nacht.



Ondertussen heeft de kok het eten klaargemaakt en hij heeft er visueel een feest van gemaakt. Sommige dingen zijn in mooie figuren gemaakt en we verbazen ons over het vakmanschap. Er is veel keus maar uiteraard zijn er veel visgerechten. We genieten van het eten en na afloop gaan we nog even naar het zonnedek om vanuit de ligstoelen naar de sterren te kijken. Hiern gaan we naar de kajuit voor te Skip Bo en en te kaarten en de Engelsen leren ons een nieuw spel Bulshit. Na afloop gaan we naar onze hut voor den nacht en genieten nog na van de spectaculaire dag.



Dag 15



Op dit moment ben ik onderweg van Hue naar Hoi An. We zijn om 08.30 vertrokken en voor het eerst was het aan het regenen. Wat heet regenen, het komt met bakken uit de lucht vallen sinds gisteravond. Zolang we reizen geen probleem een ideaal moment mijn weblog te updaten. Maar laat iik terug gaan naar waar ik gebleven was.



De nacht op de boot heb ik goed geslapen en de diouche in de morgen is verbazend goed gezien de primitieve omstandigheden. We schuiven aan voor een goed ontbijt en genieten nog een laatste keer van het uitzicht. Terug in de haven is het weer een drukte van belang en een Armada van schepen vertrekt in tegenovergestelde richting. De minibus wacht al op ons voor de vier uur durende reis naar Hanoi.



Hier aangekomen besluiten we om eerst even snel op te frissen in de kamer voor te gaan luchen. Na de lunch hebben we besloten om op gepaste wijze door het verkeer van Hanoi te laten loodsen namelijk per motorscooter. Om half drie staan er 8 motoren te wachten en springt een ieder achterop. In het begin is het behoorlijk spannend als de motoren ddoor het verkeer zigzaggen. Het is verbazingwekkend hoe ze een drukke kruising oversteken. Niet wchten maar gewoon heel langzaam voorbijgaan aan het tegemoetkomende verkeer dat ons behoedzaam ontwijkt. Als je de enorme drukte bekijkt is het verbazingwekkend dat op deze manier nauwelijks ongelukken gebeuren. We rijden eerst langs een 5 kilomer lange muur van mozaiek waarop allerlei taferelen zijn afgebeeld. Vervolgens stopen we op een weg tussen twee meren in. Hier staat een gedenkteken voor John McCain een luchtmachtoficier welke was neergeschoten tijdens een bombardement op Hanoi. Hij is gevangen genomen en heeft vier jaar in het beruchte "Hanoi Hilton" gezeten. Deze gevangenis zulen wij later nog bezoeken. John McCaine is later presidentskandidaat geweest. Zijn vader was admiraal en daardoor had hij al veel eerder vrij kunnen komen maar hij besloot solidair te zijn met zijn kamderaden en heeft tot he einde van de oorlog in de gevangenis gezeten.



Hierna rijden we door het nieuwere deel van Hanoi naar de Rode Rivier. Deze naam heeft hij vanwege de kleursedimenten welke in de lente de rivier een roodachtige kleur geven. We rijden over een nieuwe brug en een stukje verder rijden we terug over een brug die door Eifel is gebouwd ( ja die van ...) en hier stoppen we even. Vervolgens rijden we door de oude wijk waar de straten soms zeer smal zijn en ik probeer mijn benen zo dicht als mogelijk tegen de motor te duwen want regelmatig passeren we rakelings tegenliggers. We stoppen bij een meertje waar nog de resten van een B52 bommenwerper liggen. Dit is een soort gedenkteken ter herrinering aan de vele bombardementen welke de Vietnamezen hadden te verduren tijdens de oorlog met de Amerikanen. Tijdens deze bombardementen zijn er honderden vliegtuige neergehaald en dit was er 1 van. Na afloop van de tour laten we ons afzetten bij het vrouwenmuseum.



Dit museum is speciaal opgericht om de eldhaftige daden vn de vrouwen tijdens de oorlog te gedenken. Deze hebben een zeer actieve rol gehad tijdens oorlog en er zijn complete regimenten geweest van uitsluitend vrouwen en ok geleidt door vrouwelijke verzetstrijders. Als je ziet welke ontberingen ze hebben meegemaakt, het werk wat ze hebben verzet en de martelingen die ze soms hebben moeten ondergaan, deden ze nauwelijks onder voor de mannen. Ook zie je veel terug van de hedendaagse cultuur en zie je ook dat ze vaak hard moeten werken. Er is ook gelegenheid om sommige dingen zelf te ervaren. Zo is er een ronde bak die je met een hendel moet ronddraaien om rijst te pletten. Dit gaat behoorlijk zwaar. Verder is er een mand met hout die je met een hoofdband met je hoofd moet optillen en ermee lopen. Ook dit is bijzonder zwaar.

Verder krijg je veel informatie over het dagelijks leven. Uithuwelijken is nog steeds gangbaar en in tegenstellng tot India waar de familie van d vrouw de bruidsschat betaald nmoet hier de familie van de man de bruidsschat bertalen. Om vijf uur sluit het museum en we zijn de laatsten die naar buiten gaan.



Bij het hotel aangekomen hebbenwe maar even om ons op te frissen want om half zeven hebben we een voorstelling eoekt bij het waterpoppentheater. Dit is een beroemd theater dat ool al in meerdere landen in de wereld een voorstelling heeft gegeven. Er worden allerlei situaties uit het dagelijkse leven in Vietnam nagespeeld. Er is een grote bak met water en de poppenlijken over het water te zweven. Het geheel wordt met live muziek begeleidt. Op het einde van de voorteling komen de poppen uit de doeken die achter de waterbak hangen. Nu zie je dat ze aan grote stokken hangen die bediend worden door een tiental mannen en vrouwen die achter het doek iin het wter stonden.



We lopen naar het hotel en frissen we ons op voor we gaan eten. Na het eten wippen we nog even een bar binnen. Het is 31 oktober dus het is halloween en ook hier wordt dit een beetje gevierd. Er is live muziek en het is er gezellig maar na een uurtje willen de meeste toch naar huis want het is een lange dag geweest en we gaan terug naar het hotel. Vlak bij onds hotel blijkt er weer een night market te zijn en we lopen er doorheen voordat we definitief naar bed gaan.



Dag 16



De volgende morgen vertrekken we in de ochtend naar het Ho Sji Minh museum. Dit is de grote verzetseld geweest bij de bevrijding van Vietnam van het imperialisme en de latere president en mede verantwoordelijk voor de invoering van het comunistisch systeem in Vietnam. Onze gids verteld ons dat het in principe niet zijn bedoeling was om het communisme in te voeren maar meer een reden was om meer nationalistische gevoelens te kweken om het juk van de imperialisten ( Frankrijk ) van zich af te schudden. Hij gebruikte het communisme om een gezamenlijk gevoel te creeren tegen het kapitaal en het materialisme van de Franssen. Hij beloofde vrijheid en gelijkheid voor iedereen en in de communistische staat zou niemand meer honger hebben en eeni ieder toegang tot het onderwijs. Hij is een veel gerespecteerd man en in veel\ steden vindt je beeltenissn van hem terug. De stad Saigon heeft zelfs zijn naam veranderd in Ho Sji Min stad. We lopen door het museum waarna we langs het voormalig presidentieel paleis lopen. Vervolgens lopen we langs twee huizen welke ook daar liggen en waar hij op het eind van zijn leven heeft gewoond. Als laatste gaan we naar zijn mausoleum waar hij ligt opgebaard. Dit mogen we alleen van buiten bekijken.



Na afloop lopen we naar een lunchgelegenheid om te eten. Hierna lopen we naar het beruchte Hanoi Hilton. Van deze voormalige gevangenis is nog een klein deel bewaard gebleven welke als museum is ingericht. De gevangenis is end 19e eeuw door de Franssen opgezet en in het begin hebben er met name Vietnamezen onder vaak erbarmelijke omstandigheden gezeten welke doen denken aan de Duitse concentratiekampen. Zo zijn er cellen van ongeveer 10 bij 3 meter waar aan twee kanten een twintigtal poppen zitten vastgeketend met hun benen aan de vloer. Verder zijn er ook nog bijzonder kleine cellen waar gestrtafte gevangenen soms maanden in zaten zonder enig daglicht en velen overleefden dit niet. Ook zien we de vermaarde guillotine en foto's van onthoofde Vietnamezen die langs de kant van de weg ophingen ter afschrikking. Ook zien we hier een aantal martelwerktuigen die met name werden gebruikt bij de oorlog tussen de Franssen en de Vietnamezen. We zien ook foto's van gemartelde Vietnamezen en de martelingen konden soms meer dan een jaar duren. Bewonderenswaardig is het feit dat de gemartelden geen informatie prijsgaven zo overtuigd waren ze van hun ideologie. Wat martelingen betreft werd er vor vrouwen geen uitzondering gemaakt.



Nadat de Vietnamezen Hanoi hadden veroverd werden tijdens de Vietnamoorlog hier Amerikaanse soldaten gevangen gezet zoals bijvoorbeeld John McCaine. Nadine verteld dat het haar was opgevallen dat het de foto's veel beter is vergaan omdat je ze op de foto's ziet sporten en ze er vrolijk uitzien. Ik zeg dat ik dit betwijfel en geef aan dat dit meer propaganda van de Vietnamezen zal zijn. Ook Amerikanen zullen hier gemarteld zijn en de vrolijkkheid van de foto's zal niet in oereenstemming zijn geweest met de werkelijkheid. We zijn allen onder de indruk en na afloop gaan we nog even wat laatste inkopen doen voor de slaaptrein.



We worden om18.00 opgehaald en om 18.15 zijn we op het treinstation voor de slaaptrein van onze volgende bestemming Hue. We hebben een slaapcoupe maar als we binnenkomen lijkt het meer op een kippenhok en het is er bloedheet. Dit beloofd nog wat. We zitten met 4 man in een coupe en kletsen nog een hele tijd voor we ons opmaken voor de nacht. Ik heb me goed voorbereid want ik heb een lakenslaapzak meegenomen want het ziet er niet al te proper uit en dit gevoel wordt er niet beter op als we een kleine kakkerlak over de muur zien lopen. Deze stuur ik echter snel naar de kakkerlakkenhemel. Ik kruip in de lakenzak en doe het slaapmasker op en doe mijn oordopjes in. En waarempel wonder boven wonder heb ik een behoorlijk goede nachtrust in tegenstelling tot sommige medereizigers.



Dag 17



We komen rond 08.00 aan en om 08.30 zijn we in het hotel en het ziet er proper uit. Als ik echter op de WC zit zie ik een dikke kakkerlak voorbij lopen. Ook deze is geen lang leven bschoren ondanks zijn dappere pogingen om zich te verstoppen. Gelukkig is dit de laatste ongenode gast. Na een verkwikkende douche worden we om 10.30 opgehaald door een lokale gids die ons in de stad zal rondleiden. Hue is een ommuurde stad met hierin een citadel met wederom hierin de voormalige "verboden stad" ook de "purple city" genoemd. Op mijn vraag waar de namen vandaan komen geeft de gids aan dat purple voor de adel staat net zoals de lelie in Frankrijk. De term "verboden stad" slaat op het feit dat dit gebied verboden terrein was voor het gewone volk. Aan de andere kant was het voor de concubines en vrouwen van de "emperor" verboden om zich buiten de stad te begeven. De emperors welke tot egin 20ste eeuw regeerden hadden een ehor luxe leven. Zo had een emeror meer dan duizend concubines en over de 100 vrouwen. Zodra een vrouw van een kind van de konuing beviel werd ze "bevorderd" van concubine tot een van zijn vrouwen. De concubines zijn meisjes die door hun familie aan de emperor worden aangeboden. Als de emperor ze accepteerd dan is dit financieel zeer belangrijk voor de familie want dan worden ze verwend met cadeaux, worden studies betaald en verkrijgen ze allerlei privileges. De emperor heeft daarom dan ook meer dan keus genoeg. Zo was de nicht van Paul Pott de leider van de Khmer Rouge in Cambodje ook concubine. Dit heeft ervoor gezorgd dat Paul Pot in Frankrijk mocht studeren. De koning had honderden kinderen en om evoor te zorgen dat hij zeker wist dat de kinderen van hem waren liet hij de vrouwen uitsluitend verzorgen door eunichen. Dit zijn mannen geboren zonder het mannelijke geslacht of vaak zelfs jongen mannen die zichzelf hebben gecastreerd om eunich te kunnen worden. Ook dit was voor de familie zeer profijtelijk en de kinderen beschouwden dit als een eer om hun familie op deze manier te helpen. Er is een meertje waarin iedere avond de concubines gingen zwemmen. De koning ging kijken en wees dan enkele concubines aan die die avond de eer hadden zich bij de koning te mogen vervoegen.



We lopwn rond het paleiscomplex waar ook een schittetend theater is gebouwd waar nu nog regelmatig voorstellingen worden gegeven. We lopen ovr het complex en aan de achterzijde worden we opgewacht door de minibus die ons naar de volgende bestemming, een pagode brengt. Na hier rondgekeken te hebben lopen we naar de rivier waar een boot op ons ligt te wachten. Deze voert ons over de "parfume river". De naam heeft de ivier gekregen omdat in de lente en in de zomer er veel bloemen in de rivier vallen. Na afloop staat de minibus weer te wachten om ons naar de luch te brengen. Na de lunch zijn enkelen vermoeid en gaan mt een taxi terug naar het hotel. De rest gaat verder naar een van de tombes van 1 van de emperors. Dit is de grootste en mooiste en men heeft er 11 jaar over gebouwd en de emperor was al gestorven voor hij klaar was. De meeste emperors werden trouwens ondanks uitstekende medische zorg noet oud, waarschijnlijk oververmoeidheid! De tombe is een groot gebouw omgeven door obelisken, kruizen en allerlei in steen uitgehakte mensen en dieren. De koning ws zowel Hindoe, Boedhist alsook Katholiek hetgeen je in de diverse motieven terugziet. We moeten behoorlijk wat trappen omhoog en het is bloedheet en sommigen beginnen al te kreunenen te steunen. We kijken in de tombe waarvan de muren waarop mooie motieven sieren. Nadat we naar beneden zijn teruggelopen willen de meesten terug naar het hotel om uit te rusten. We worden dan ook bij het hotel afgezet.



In de avond dineren we weer en lopen hierna teug naar het hotel. Ik vraag of er nog mersen willen skip bo en en vind nog vier vrijwilligers. Als we net begonnen zijn begint het te regenen, en niet zo een beetje ook, en ware stortbij. Gelukkig zitten we overdekt. Rond een uur of tien rennen we naar onze kamers en maken ons op voor de nacht.



Dag 18